หยุดยาว....เลย

โรงเรียนประกาศหยุดเรียนยาว เนื่องจากการระบาดของโรค มือ เท้า ปาก ในฝั่งอนุบาล เล่นเอาแม่หวันเหนื่อยเลย ที่ผ่านมาก็ร้องไห้ระงม ยังไม่หาย นี่มาหยุดยาวอีก อะไรจะเกิดขึ้นหละเนี่ย ตั้งแต่วันที่ 30 มิ.ย. - 6 ก.ค. 2554 แม่หวันบอกครูหน่อยว่าคงต้องเริ่มปรับตัวใหม่ ครูหน่อยบอกว่าครูหน่อยก็หัวใจสลายเหมือนกันค่ะคุณแม่ แม่หวันเข้าใจนะ ก็แม่รับศึกลูกแม่แค่คนเดียวยังเหนื่อยเลย เนี่ยคุณครูทุกๆคนต้องรับศึกตัวน้อยๆตั้งกี่คน เฮ้อออออออออออออ

ซาฟารี เวิลด์ Family Dream Come True

ป๊าม้าพาน้องวาไปหาป้าหมอวาณี ที่โรงพยาบาลธนบุรี 1 เสร็จแล้วป๊าพาไปเที่ยวซาฟารีปาร์ค หนูตื่นเต้น ชอบดูโน่น ดูนี่ ซักถามไม่หยุด ไม่มีอาการหวาดกลัวอะไรเลย แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่มี้ถ่ายรูปอยู่ จู่ๆ เจ้าอูฐโผล่มาจากไหนไม่รู้ เล่นเอามี้ตกใจ หนูก็เลยเริ่มกลัว ร้องเรียกมี้ให้ปิดหน้าต่าง กลัวอูฐจะกัดมือมี้ หนูได้เรียนรู้สัตว์หลายๆอย่าง ยีราฟ ม้าลาย อูฐ นกกระจอกเทศ กระทิง หนูบอกมี้ว่ากระทิงเป็นสัตว์ดุร้าย หนูชอบดูหมีป่า หนูเห็นมันเอาเท้าขึ้นมาเกา หนูก็เลียนแบบมันทันทีด้วยการเอาเท้าน้อยๆของหนูมาเกาที่ข้างแก้ม น่ารักเชียวลูก

ทำตัวให้เหมือนเดิม

แม่หวันโทรหาครูหน่อย พูดคุยกัน ครูหน่อยถามแม่ว่า แม่กังวลอะไรถึงเปลี่ยนพฤติกรรมในการไปส่งหนูเรียน แม่หวันไม่เห็นพัฒนาการที่ดีขึ้นของหนูเหรอ ขอให้แม่หวันทำตัวเหมือนเดิม ครูหน่อยบอกว่าให้แม่ทำเหมือนที่ผ่านมา ครูหน่อยประทับใจคุณแม่มาก ที่ไปส่งหนูแบบไม่ยืดเยื้อ ให้แม่เป็นคนไปส่งหนูตามปกติ ไม่ต้องหลบซ่อน เพราะหนูดีขึ้นเรื่อยๆ มีก็แต่สัปดาห์นี้ ที่ต้องกลับไปปรับตัวใหม่ แต่เป็นเรื่องปกติ เพราะเด็กช่วงนี้จะอารมณ์แปรปรวน หรือน้องอาจจะมีอะไรที่สนุกอยู่ที่บ้านทำให้ไม่อยากไปเรียน แม่หวันรู้ทันทีเลย ก็พี่ก้องไงครับ มาอยู่ที่บ้านเรา ช่วงที่อากงอยู่ที่โรงพยาบาลเจ้าพระยา หนูสนุกมากที่ได้เล่นกับพี่ก้องตอนเย็นๆ และตอนกลางคืนที่ดู MOMMY and ME เมื่อวานหนูก็บอกแม่ว่า หนูไม่เอา หนูไม่เล่นกับเพื่อน หนูจะเล่นกับแม่หวัน หนูจะอยู่บ้าน

หนูจะจุ๊เต้าแม่หวัน

วันนี้เป็นวันแรกที่หนูตื่นมาแล้วไม่เจอแม่ ไปโรงเรียนโดยที่ไม่มีแม่หวันไปด้วย มีมี่สงสารหนูมาก ได้ยินเสียงหนูร้องไห้ตลอดเวลา แต่ไม่รู้จะทำไง มีมี่แค่อยากให้หนูไปโรงเรียนแล้วไม่ร้องไห้ค่ะ ก็เลยคิดว่าการที่หนูไม่เห็นมี่ หนูจะดีขึ้น แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น หนูร้องไห้ตั้งแต่ตื่นจนไปถึงโรงเรียน ร้องไห้จะจุ๊เต้าแม่ อี๊ฮุ้งโทรมาเล่าให้มีมี่ฟัง มีมี่น้ำตาไหลเลย คิดถึงหนูนะคะ รักหนูที่สุดค่ะ สุดที่รัก วันนี้มีมี่จะพาไปกินอะไรอร่อยๆนะคะ

ชุมทางบางซื่อ

12 มิ.ย. 2554

ป๊าม้าวางแผนพาวาวานั่งรถไฟไปเที่ยวเชียงใหม่ วันนี้เราไปดูรถไฟที่ชุมทางบางซื่อ วาวาชอบรถไฟ แต่ถ้ารถไฟเข้ามาใกล้ก็ทำให้หนูกลัวได้เหมือนกัน ทำให้แม่ต่องทบทวนใหม่ว่า แผนการเราจะไปรอดหรือเปล่า แล้วแมหวันจะพาไดูบ่อยๆนะคะ

ซาฟารี เวิลด์

อาทิตย์นี้ป๊าวางแผนพาวาวาไป SAFARI WORLD แต่ปรากฏว่าเป็นอาทิตย์ที่แย่ ฝนตกๆหยุดๆ บรรยากาศไม่เป็นใจเราก็เลยอด เอาไว้อาทิตย์หน้านะคะ

ไม่กลัวดำ

9 มิ.ย. 2554

แม่หวันรับวากลับบ้าน พร้อมอี๊ฮุ้ง เราไปธุระกันที่ แมคโคร บางบอน ระหว่างทาง อี๊ฮุ้งแวะธนาคาร หนูกับแม่รออยู่ในรถ แม่บอกหนูว่า

แม่    น้องวาขา มานั่งตรงนี้ลูก เดี๋ยวตัวดำเหมือนพี่ไรยอนนะ หนูไม่กลัวเหรอ
หนู    ไม่กลัว แม่หวัน เดี๋ยวหนูอาบน้ำ
แม่    อาบน้ำอะไรลูก
หนู    ก็หนูอาบน้ำ เดี๋ยวมันก็ออก มันก็ขาว แล้วหนูก็ไม่ดำแล้ว
แม่    555555 เก่งจัง คิดได้ไงอะลูก

ความสงสัยของ วาวา

น้องวาเข้าเรียนที่จิตตเมตต์แล้วค่ะ สัปดาห์ที่สอง
มีเรื่องขำๆ ทำเอาแม่และทุกคนในบ้านหัวเราะก๊ากกกกกก

ระหว่างอยู่ในห้องน้ำ............
น้องวา      แม่ทำไมหนูไม่มีก้อน
แม่หวัน     ก้อนอะไรอะลูก
น้องวา      แม่หวัน ก้อนหนูหายไปไหน
แม่หวัน     งง...งง ก็เลยถามไปว่า ก้อนอะไรอะลูก
น้องวา      ก็เพื่อนหนูมันมีก้อน แบบนี้ แบบนี้...(แล้วก็ทำท่ายืนฉี่)
แม่หวัน     หัวเราะก๊ากกกกกก ขำในความไร้เดียงสาของหนู ร้องอ๋อ....ขึ้นมาทันที แล้วก็สอนหนูว่า อ๋อ โจ้งโจ๋เหรอลูก หนูไม่มีหรอก ก็หนูมีโป๊ะโกะงัยลูก (แม่หวันสอนลูกวาเรียกของตัวเองว่าโป๊ะโกะ) แล้วหนูก็เข้าใจความแตกต่างระหว่างหญิงและชาย น่ารักจัง

วันเริ่มของไดอารี่น้องวา...

วันนี้เจ้าจิ๋วๆๆงอแงไม่ยอมไปโรงเรียนเหมือนเคย จะหาแต่คุณแม่ร้องแง๊ๆๆตลอด :)
ร้องแต่แม่หวัน แม่หวันอุ้มหนูหน่อย ฮือๆๆ