เช้านี้ที่สัตหีบ

อากาศยามเช้าดีมากๆ เย็นสบาย ตอนเช้าๆขับเข้ากรุงเทพไปทำงาน หมอกยามเช้าสวยมาก พระอาทิตย์ดวงกลมโต ส้มแป๊ด แดงแจ๋ในบางวัน แสงสีทองยามเช้า งามกว่าที่ใดหลายๆที่ วันนี้เป็นวันพ่อจะพาอากงไปเที่ยวระยอง ชมวิว กินอาหารทะเลจ้ะ

ประสบการณ์ใหม่ ที่หาดทรายแก้ว

วาวาส่งเสียงวี๊ดว้ายกระตู้ฮู้ เมื่อได้นั่งรถสองแถวครั้งแรกในชีวิต สนุกสนานเบิกบาน สุดๆ หนูได้เล่นน้ำทะเลอย่างจริงจังในวันนี้ ลืมความกลัวไปเลย สนุกซะจนค่อยๆแอบนั่งยองๆ ลงไปในน้ำ ให้ตูดเปียก วิงหนีคลื่นจ้าละหวั่น

7 วันที่หนีน้ำ

วันนี้ครบเจ็ดวันที่หนีน้ำ ชีวิตระหกระเห สุข เศร้า เคล้าน้ำตา เปลืองเงิน จิตใจย่ำแย่ เสียทรัพย์สิน หวาดระแวง หวาดกลัว เสียดายของมีค่า ที่อาจจะหายเมื่อไหร่ก็ได้ หวังว่าเสด็จพ่อจะดลใจไม่ให้หัวโขมยมายุ่งกับบ้านเรือนของเราเลย วันนี้น้องตั้มเข้าไปที่บ้าน บอกว่ารถที่จอดอยู่ในรติรมย์พาร์ค เน่ามาก ยากเกินจะบรรยาย ฟังแล้วใจสลาย ได้แต่ทำใจ อยากกลับเข้าบ้านจัง วันนี้วางแผนจะกลับกรุงเทพ แต่พี่ชายบอกให้รอดูอีกสักสองสามวัน

30 months Lara ka

คนที่มาห้องอากู๋ จงออกไปเสียนะ

วันกิจกรรมของหนูก่อน summer

เข้ามาจองให้นะ ... เอาไว้รอคุณแม่เขียนให้ ช่วงนี้คุณแม่ของหนูเดี้ยงค่ะ ;)

กล้องไม่ชัดเลยอะ เซ็ง

จริงๆๆวาวา ก็เชื่อฟังคุณครูนะเนี่ย !

My little wawa ...

การแสดงปิดภาคเรียน

เลิกเน

เที่ยวราชบุรี

สองขวบห้าเดือนแล้วจ้า

สิ่งที่ลูกสาวคนเก่งของแม่ทำได้มีมากมายเกินกว่าที่แม่คิดไว้ รือว่าเด็กสมัยนี้เค้าฉลาดกันแบบนี้แหละ

หนูชอบเล่นทำอาหาร ขายให้ป๊าม้ากิน
หนูเป็นเด็กรักสวยรักงาม หนูไม่ชอบเวลาที่ผมเปียก ลีบติดหัว หนูบอกว่าไม่สวย ชอบให้แม่อุ้มไปเป่าผมหน้าพัดลม
หนูพูดคำว่าเหยี่ยวไม่ได้ค่ะ หนูจะเรียกเหี่ยว
หนูร้องเพลงเก่งนะคะ ร้องเพลงชาติได้จบเพลงเลย เพลงอัลบั้มช้าง หนูร้องจบได้หลายเพลง
หนูจะมีอะไรใหม่ๆแปลกกลับมาเล่าให้ป๊าม้าฟังเสมอๆ หลังจากที่คุณครูสอน
หนูรักการไปเที่ยว วันไหนที่ตื่นมาเจอป๊าม้าอยู่พร้อมหน้า หนูจะบอกว่าหนูจะไปเที่ยว เวลามี้บอกว่าให้นอน หนูจะบอกว่าเดี๋ยวไปจุ๊เต้า แล้วหนูก็นอนในรถก็ได้ หนูเริ่มเก่งค่ะ เป็นงาน ขึ้นรถหลับ ถึงที่ตื่น ปลายปีเราวางแผนจะขับรถไปเชียงใหม่ เชียงราย คงจะสบาย
ป๊าบอกว่าเราจะเป็นครอบครัวอารมณ์ดี ป๊าวางแผนพาหนูเที่ยบว เพื่อเสริมสร้างประสบการณ์ เก็บเกี่ยวความสนุก ความรู้ จะเริ่มสอนการวางแผนให้หนู
เดือนนี้น้าติ่งให้นิทานมาเพียบเลย หนูฟังแล้วก็รู้สึกกลัว เริ่มปฏิบัติตาม โดยเฉพาะการแปลงฟัน ก่อนนอนร้องไห้แปลงฟัน

Development & Weekend Activities

สัปดาห์ที่ผ่านมาหนูเก่งขึ้นมากๆ พยายามตั้งใจทำอะไรด้วยตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม ถึงขนาดบางครั้งโวยวายว่าหนูทำไม่ได้อะ งงว่าทำไมหนูทำไม่ได้ แต่พอแม่หวันอธิบายว่ามันยากเกินไปสำหรับเด็กตัวเล็กๆ หนูก็จะเริ่มเข้าใจ และแทนที่จะทำด้วยตัวเองคนเดียว ก็จะขอให้แม่หวันช่วยทำด้วยค่ะ เช่นเรื่องการกลัดกระดุม ส่วนเรื่องการไปโรงเรียนหนูปรับตัวได้ดีขึ้นมาก แต่หนูยังขอให้แม่หวันไปเปลี่ยนชุดนักเรียนที่ในซอยข้างโรงเรียนอยู่นะคะ ^_^ ระหว่างขับรถไปโรงเรียนหนูและแม่หวันจะมีความสุขมากค่ะ เพราะเราได้ร้องเพลง กินข้าวและเล่านิทานกันไปตลอดทางค่ะโดยเฉพาะช่วงเวลาที่รถติด หนูได้เพลงใหม่มาค่ะ ปลาตัวน่ารัก ๆ ว่ายไปทางซ้าย ว่ายไปทางขวา หางกระดิกๆๆ ปลานีโม่ๆๆ หนูชอบเล่นทำอาหาร ชอบเล่นเป็นคุณหมอ ตรวจคนไข้สั่งยาให้ป๊ากับแม่หวัน กิจกรรมที่หนูทำเป็นประจำกับป๊าคือการวาดรูประบายสี หนูสามารถทำท่าทางให้ป๊ากับแม่หวันดูว่า เวลาคุณครูเหมือนสอน MOVEMENTหนูขยับร่างกายอย่างไร และ  FREEZE ตัวเองอย่างไรเมื่อกลองหยุด สุดสัปดาห์นี้หนูได้ทำกิจกรรมมากมาย วันเสาร์ ซักผ้า ล้างถ้วยล้างชาม ไปขี่จักรยานออกกำลังกาย หนูรู้ว่าป๊าและแม่หวันพาหนูไปขี่จักรยานที่พุทธมณฑล สายสี่ค่ะ ส่วนวันอาทิตย์หนูได้ขับรถเที่ยวเส้นทาง ธนบุรี ปากท่อ ได้ไปนั่งกินข้าวริมน้ำ ดูธรรมชาติที่สวยงาม ที่นี่หนูได้เห็นไก่ชนตัวใหญ่ ปูก้ามโต ได้ให้อาหารปลา ได้ไปเที่ยวบ้านแมวไทยที่อัมพวา แต่หนูชอบดูแมวที่ตลาดนางเลิ้งมากกว่าค่ะ เพราะที่บ้านแมวไทยมันเหม็นหนูไม่ชอบ ที่นี่กลิ่นฉี่แมวฉุนจนหนูต้องปิดจมูก และแสบจมูกค่ะ

อาทิตย์นี้หนูชอบเล่นกับแม่หวันว่าไอ้นู่นหาย ไอ้นี่หาย เช่น เท้า มือ ตา โดยเฉพาะเล่นซ่อนเต้า หนูจะบอกแม่หวันว่าแม่หวันจ๋าเต้าหายไปแล้ว เอามือน้อยๆของหนูปิดเต้าแม่ไว้ แล้วบอกแม่ว่าเดี๋ยวหนูจะเสกคาถา ให้เต้ากลับมา แล้วก็ทำปากขมุบขมิบ แล้วก็บอกแม่หวันว่า แม่....เต้ามันโผล่มาแล้ว แล้วก็หัวเราะอย่างชอบใจ

โผล่

วันนี้หนูใช้คำศัพท์ได้เก่งมาก หนูเล่นเต้าแม่หวัน เอามือน้อยๆมาปิด บอกว่าเต้าแม่หายไปแล้ว แม่ชี้ลงไปตรงข้างๆมือหนูบอกว่านี่ไงเต้าแม่ หนูบอกว่านี่ไม่ใช่เต้า นี่มันรอบๆเต้า แม่อึ้ง พูดได้ยังไงคะ แม่ทำเสียงร้องฮือๆ เต้าหายไป เต้าอยู่ไหน หนูบอกแม่ว่า เดี๋ยวหนูจะวิเสก คาถา ให้เต้ากลับมานะคะ แล้วหนูก็ทำปากขมุบขมิบ เอามือออกจากเต้า แล้วก็บอกแม่ว่า เต้ามันโผล่ออกมาแล้ว แล้วก็หัวเราะอย่างชอบใจ แม่อึ้งรอบสอง หนูเข้าใจคำว่า โผล่ด้วยเหรอลูก เก่งจังค่ะ

No Tear

วันนี้บรรยากาศในการไปโรงเรียนเป็นไปด้วยดี ราวกับว่าลูกแม่หวันจะปรับตัวได้ดี หนูเพียงถามว่าเราจะไปไหนก่อนออกจากบ้าน แม่ก็วนไปวนมา เหมือนทุกๆวัน เราจะไปไหน หนูก็ไปกับแม่หวัน เดี๋ยวก็รู้ว่าจะไปไหน ตอนนี้แม่ไม่รู้ เรามามีความสุข ร้องเพลงกันดีกว่านะคะลูก แม่หวันเปิดเพลงอัลบั้มช้างน้อยให้ลูกฟัง เพิกเฉยต่อคำถาม พาหนูนั่ง CARSEAT ไปเรื่อยๆ ร้องเพลงทำท่าประกอบบ้าง ป้อนข้าวเท่าที่ทำได้ แย่ตรงที่รถติด แต่เป็นเวลาแม่ลูก พอถึงทางรถไฟหนูบอกว่า เดี๋ยวหนูกินข้าวเสร็จ แล้วแม่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนู แล้วเราค่อยเข้าโรงเรียน แม่หวันจอดรอหนูตรงนี้นะคะ แม่หวันมารับหนูไวไวนะคะ เราอยู่ด้วยกันสามสิบนาทีในการเดินทาง บวกอีกสิบนาที เปลี่ยนเสื้อผ้าข้างโรงเรียน บวกเดินไปส่งอีกสิบนาที

หนูไม่เป็นไรแม่

หนูแค่ท้องร้อนอย่างเดียว หนูไม่ต้องกินยา น้ำมูกไม่ไหล คือสิ่งที่หนูบอกทุกๆคน รวมทั้งครูปาน

ดัดขาคู่ใจ คู่ที่ 2

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา 26 สิงหาคม 2554 แม่หวันพาวาวาไปหาตาหมอดิเรก คุณตาบอกว่ารองเท้าหนูเริ่มคับแล้วค่ะ จะทำให้นิ้วเล็บหนูเสีย ก็เลยตัดหัวรองเท้าให้หนูใส่ไปชั่วคราว อีกสามอาทิตย์ จนกว่าจะได้คู่ใหม่ค่ะ ครั้งนี้หนูโตแล้ว คุณแม่เลยให้หนูเลือกสีรองเท้าด้วยตัวเอง หนูเลือกสีชมพูซะหวาน เชียว

คนเก่งของแม่หวัน

เช้านี้ก็เหมือนๆ ทุกวัน ประโยคเดิมๆ ที่วกไปวนมา แม่หวันจะไปไหน แม่หวันหนูจะไปไหน แม่หวันหนูไม่ไปโรงเรียน ถึงหน้าโรงเรียน ก็ร้องไห้ แต่วันนี้แปลกกว่าทุกวัน ยอมให้แม่แต่งชุดนักเรียนก่อนเข้าเรียน แม่ก็ดีใจ ตกบ่ายไปรับ ครูนาบอกว่าวันนี้ร้องไห้ค่ะคุณแม่ เหออออออ เป็นไปได้ยังไง ปรากฏว่าที่ร้องอะนะ ก็เพราะว่าวันนี้ทางโรงเรียนให้ปลูกข้าว ปลูกผัก แบ่งเด็กๆเป็นสามกลุ่ม หนูอยู่กลุ่มที่สาม แต่ความที่กลัวว่าจะไม่ได้ปลูก ก็เลยร้องไห้ จนครูนาบอกว่า ต้องยอมให้เพราะหนูทำหน้าเบะจะร้องไห้ หนูเล่าให้แม่ฟังว่าครูป๊อกบอกให้หนูรอ แต่หนูร้องไห้ บวก วันนี้ครูชมว่าหนูเก่งที่หนูแต่งชุดนักเรียนมาค่ะ

เหนื่อย ทั้งกาย ใจ

เมื่อคืนขึ้น FACE ไปตอนตีหนึ่งระบายว่า

เหนื่อย ท้อ ล้า เราเป็นแม่ที่ไม่ดี หรือว่าเราเลี้ยงลูกไม่เป็น ลูกจ๋าแม่รักลูกมากนะ แต่คำว่ารักคงยังไม่พอ

งอแง โวยวาย ดื้อ เอาแต่ใจ ไม่สบายไม่ยอมกินยา ปฏิเสธทุกอย่าง เงื่อนไขเยอะ เหตุผลล้านแปด แต่ป๊าว่าหนูเป็นตัวของตัวเอง คิดบวกจริง แต่แม่อะ เบื่อแล้วนะ

จองเผื่อจ้าาาาาา

หลับใหลเชียวลูกแม่

First Day Going to School

18 พ.ค. 2554

เรียนแล้วจ้า สัปดาห์แรก

สัปดาห์แรก + เปิดเรียนวันแรก แสนสบาย สำหรับป๊าม้านะคะ ก็โรงเรียนเค้าอนุญาตให้คนในครอบครัวไปอยู่กับเด็กด้วย สามวันแรก หนูก็มีงอแงบ้าง ร้องบ้างนิดหน่อย บางจังหวะที่หนูรู้สึกเหงา ก็จะถามหาหมี่มี้กับป๊า ก็หนูคิดถึงเต้านี่คะ หนูเก่งกว่าเด็กคนอื่นหลายๆคนนะคะ ไม่ร้องไห้โวยวาย เราต้องรอดูภาคสองต่อไป ในอาทิตย์ที่สองค่ะ พฤติกรรมของหนูเล่นเอามี้กังวล สงสัยว่าลูกตัวเองจะ HYPER ปะ ก็หนูไม่อยู่นิ่ง เค้าเข้าแถวเคารพธงชาติ หนูก็จะไปเล่น สไลด์เดอร์ เดินไปเดินมาไม่หยุด คุณครูเล่านิทาน หนูฟังได้แป๊บเดียว ก็เดินออกมานอกห้อง มี้ถามครู คุณครูบอกว่าหนูอยู่ในช่วงของการสำรวจค่ะ พัฒนาการของหนูดีขึ้นนะคะ มาโรงเรียนแค่สามวัน หนูเรียนรู้ที่จะกินข้าวเอง เก็บจาน ชามเข้าที่ เพราะหนูได้รับการฝึกจากคุณครู แต่หนูไม่ค่อยนั่งทานอยู่กับที่ แถมยังเลือกกิน กินบ้าง ไม่กินบ้าง หนูรักชุดนักรียนของหนูมั่กๆ กลับมาไม่ยอมถอดเลย

ตัดรองเท้าคู่ใจ

11 มีนาคม 2554 แม่หวันพาลูกไปหาตาหมอดิเรก เพื่อดูข้อเข่าตามที่น้าหมอกิจจา ที่นวบุตรแนะนำ วันนั้นหนูได้ตัดรองเท้าคู่ใจใหม่ 1 คู่ แม่หวันกับป๊าเลือกรองเท้าสีแดงดำให้หนู ส่วนแบบรองเท้าตาหมอให้ใส่แบบหุ้มข้อ เพื่อประคองข้อเท้าหนูเอาไว้ คนอื่นเค้าแค่วัดเท้าก็ร้องไห้ละ แต่ลูกแม่หวัน แบบว่า ชิวชิว ค่ะ

นิสัยไม่ดี

ช่วงนี้วาวามีนิสัยเสียที่เด่นชัดคือ จะเรียกผู้คนด้วยคำนำหน้าว่า ไอ้ ไม่เว้นแม้แต่ ไอ้แม่ ที่วาวารักที่สุด ไอ้ป๊า ไอ้ม่า ไอ้กง ไอ้พล้อย ไอ้โต๊ ไม่รู้ว่าวาวาเข้าใจมั้ย แม่จะรับมืออย่างไรดี ได้แต่ เรียกมาก็เรียกไปบ้าง ว่าไอ้วา น้องวาก็จะหยุด พอแม่จ้องหน้า ก็จะหลบหน้าขอโทษ รู้ตัวว่าตัวเองผิดเหมือนกันนะเนี่ย

อีกอย่างที่เด่นชัดคือ ร้องนำหน้าไว้ก่อน ร้องเอาชนะทุกเรื่อง ใช้เสียงข่ม ต้องเข้มเข้าใส่บ้างถึงจะยอมหงอ หรือไม่ก็ปล่อยให้ร้องจนเลิกไปเอง

แม่หวันเราจะไปไหน แม่หนูจะไปไหน

แม่จะพาวะวาไปหาลุงหน่อยเอาชัวร์ว่าอาการของลูกเป็นอย่างไรบ้าง คุณ RSV เค้าไปรึยัง วันนี้วันศุกร์ วันจันทร์หนูจะไปเรียนแล้ว ระหว่างเดินทางหนูถามแม่วกไปวนมา คำถามเดิมๆ แม่เราจะไปไหน แม่หนูจะไปไหน แม่ก็ไม่ตอบ ปล่อยให้งงๆ ไม่อยากให้รีบร้องไห้โวยวาย ขับไปเรื่อยๆ พอไปถึงร.พ. เจ้าพระยาเท่านั้นแหละ แม่หวันหนูไม่เอา STRAW...RY ICED หนูไม่กิน แม่หวันบอกว่าเรามาหาลุงหน่อยเอาของนะลูก หนูก็โวยวาย ตามประสาเด็กหวาดระแวง ขี้กลัว ระหว่างรอลุงหน่อย ก็เอาแต่ร้อง น้ำตาไหลพราก หน้าตาสงสัย ระแวง ประมาณว่าจะทำอะไรช้านนนนนนน จนลุงหน่อยเรียก ทีนี้แบบว่าหนูแหกปากเลย ลุงหน่อยก็โอนะคะ เป็นกันเอง ออกมาคุยนอกห้อง จนหนูหายกลัว ยิ้มหวานเชียว หลังจากหาหมอเรียบร้อย หนูก็ซนเป็นลิงทะโมนเลย เจ้าวิตามินซี ที่ถืออยู่ในมือตั้งแต่มาถึง เป็นอันลำเลียงเข้าปากอย่างฉับพลัน เฮี้ยวจริง ไอ้ตัวเล็ก

รัก

เป็นอีกหนึ่งค่ำคืนที่เหนื่อยล้า จากการที่วาวาไม่สบายเป็นๆหายๆมาตั้งแต่คืนวันที่ 11 ที่ผ่านมา วันนี้วาวาคงเหนื่อยล้าเหมือนกัน อาม่าบอกว่าทั้งวันหนูนอนไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะหนูร้องจะเอาแต่แม่หวัน หนูก็เลยหลับตั้งแต่หกโมงเย็น แม่หวันได้แต่ภาวนาให้หนูหลับยาวถึงเช้า เพราะอยากพักผ่อนเหมือนกัน อีกใจหนึ่งก็อยากให้ลูกตื่นขึ้นมาเล่น จะได้ป้อนยา คิดไปคิดมาการนอนพักผ่อนให้เต็มที่ มันย่อมดีกว่าให้หนูตื่นขึ้นมาร้อง ร้อง ร้อง แล้วก็ร้อง ลั่นบ้าน เพราะไม่ยอมกินยา ขอให้พรุ่งนี้หนูตื่นขึ้นมาแข็งแรงนะลูก มองดูลูกสาวตัวน้อยๆนอนหลับไหลแล้วแม่รู้สึกว่า จะใช้คำว่าอะไรดีหละลูก ปิติ เหรอ ดูแปลกๆ ไปมะ ทั้งดีใจ ทั้งภูมิใจ สุขใจ ประทับใจ ยินดี (แต่ก็แอบมีเหนื่อยใจอยู่บ่อยๆนะคะ) มันยากเกินจะบรรยาย สรุป คำเดียวเลยว่า รัก ลูกวาค่ะ

VIRUS RSV

วาวาป่วยมาหลายวัน ไข้เป็นๆหายๆ วันนี้หลังจากที่แม่หวันอาบน้ำสระผมให้ตอนบ่ายสองโมง หนูตัวรุมๆอีกครั้ง แม่หวันตัดสินใจพาลูกไปหาหมอวิมลที่ธนบุรี 2 ปรากฏว่าหนูติดเชื้อไวรัส RSV ถ้ารักษาไม่ดีอาจจะทำลายระบบทางเดินหายใจได้ เชื้อลงปอดจะปอดบวมอักเสบ โชคดีที่แม่หวันรู้ก่อน ไม่ปล่อยปละละเลย เชื้อตัวนี้มีโอกาสทำให้เป็นหอบหืดได้ในอนาคตด้วยค่ะ ฟังแล้วเครียดเชียว แม่หวันตัดสินใจให้หนูหยุดเรียนทั้งสัปดาห์ เพื่อพักผ่อน

สิ่งที่ทำให้แม่เหนื่อยมากคือการที่หนูปฏิเสธไม่ยอมกินยา หนูเกิดความหวาดกลัว จากการที่พยาบาลจะจับหนูกรอกยาลดไข้ ทั้งคุณหมอก็เอาที่ดูดน้ำมูกมาปั่นๆๆๆ จมูกหนู เอาที่ดูดเสมหะมาควานๆๆ ในลำคอหนู ทำอย่างกระชับ รวดเร็ว จนหนูตกใจ จะให้แม่หวันเซ็นต์อนุญาตให้เอาสายเข้าไปดูดเสมหะในลำคอ โดยปล่อยให้หนูเข้าไปเพียงลำพังกับพยาบาล แม่หวันทำใจไม่ได้ ไม่อนุญาต หนูร้องไห้โวยวายลั่นห้องเลย เรียกให้แม่พาออกไปจากบริเวณนั้น ด้วยความหวาดกลัว แม่อยากจะออก ออกไปให้มันพ้นๆ เพราะสงสารลูก ที่ตะโกนบอกว่าหนูเจ็บนะ แต่คำพูดของหมอทำให้แม่ต้องรับการรักษาพยาบาลต่อ ด้วยการนำเอาเสมหะที่โพรงจมูก และ น้ำลายในลำคอไปเพาะเชื้อหาไวรัส RSV และไข้หวัดใหญ่ หนูตกใจรอบสอง จากการที่พยาบาลมามะรุมมะตุ้ม จับหนู LOCK เพื่อที่จะเอาไม้เสียบเข้าไปในคอเพื่อป้ายน้ำลาย และเอาสายแหย่เข้าไปในโพรงจมูกเพื่อเอาน้ำมูก แม่ขอเป็นคนอุ้มหนู แต่ด้วยความกลัว หนูไม่ยอม ดิ้น ขืนจนต้องจับนอนบนเตียง แม่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ แต่คุณหมอว่าไข้หวัดใหญ่ และ RSV ระบาดอยู๋ หลังจากนั้นคุณพยาบาลมาเรียกตัวจะเอาหนูไปดมยา หนูร้องไห้โวยวายอีกครั้งด้วยความตกใจ ไม่ยอมให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้น จนแม่หวันต้องบอกพยาบาลว่า ขอเป็นผู้ทำให้ลูกด้วยตัวเอง แล้วแม่ก็เชิญพยาบาลออกจากห้องไป หนูถึงสงบลงบ้าง และยอมให้ความร่วมมือกับแม่หวันและอาม่าในที่สุด ผลออกมาหนูติดเชื้อ RSV จริงๆ

โดนอลแมะ

วันนี้ (August 13, 2011) แม่หวันใส่เสื้อ It's Me สีส้ม หนูกอดแม่หวัน อยู่ๆ ก็พูดว่า แม่ เนี่ย มันเหมือน โดนอลแมะ เลย แม่ก็งงๆ ไม่ได้คิดอะไร ถามหนูว่าโดนอลแมะ อะไรอะลูก ลูกวาบอกว่าก็ที่เราไปกินไอติมโคนตรงหน้าต่างงายยยยยยย แม่หวันเลยถึงบางอ้อ ร้องอ๋อขึ้นมา พร้อมๆกับที่ลูกบอกว่า แมคโดนอล ไงแม่ เก่งจริงลูกแม่หวัน นี่เป็นอีกเหตุการณ์ของความช่างสังเกตของหนูจ้ะ

ป.ล. เราสองแม่ลูก มักจะไป แมคโดนัล เพื่อซื้อไอศครีม โคน ตรงหน้าต่าง (หนูเป็นคนเรียกแบบนี้เอง เวลาที่หนูอยากกิน หนูจะอธิบายว่า เวลาเราขับรถไป แล้วเค้าก็เอาให้ที่หน้าต่างไงแม่) หลังเลิกเรียนเสมอๆ จ้ะ

วะวาครบสองขวบสี่เดือน

ฉลองวันแม่บวกกับฉลองสองขวบสี่เดือนด้วยการที่ตัวร้อน ให้แม่อดหลับอดนอน คอยเฝ้าแต่เช็ดตัว น้องวาของแม่หวันโตขึ้นมาก รู้เรื่องไปซะทุกอย่าง การพูดการจาบางอย่างเหมือนผู้ใหญ่เชียว อาม่าสวนผักมักพูดเสมอๆในวัยนี้ของหนูว่า หนูฉลาดเกินตัว เก่ง แม่ก็แอบยิ้มอยู่ในใจ ปัญหาคือว่า แม่หวันจะทำอย่างไรให้คงศักยภาพ และส่งเสริมให้มันดียิ่งๆขึ้น คงต้องหวังที่ตัวป๊าอะค่ะ ลำพังแม่คงลำบาก เพราะแม่หวันเป็นคนใจร้อน ต้องอาศัยป๊าคอยเตือนสติ

หนูพับผ้าได้เก่งขึ้น จัดชุดเตรียมไปโรงเรียน
เมื่อวานลูกบอกแม่หวันว่า แม่ หนูโตแล้ว หนูก็ไม่กลังมอ มอแล้ว (วัว) ก่อนหน้านี้หนูกลัวเสียงมอ มอ มากๆ ได้ยินเป็นไม่ได้ร้องไห้โวยวาย หนูไม่เอา จนแม่หวันต้องเอาเสียงมอ มอ จำลอง ไปเก็บไว้ที่นอกห้อง โกเพชรคงเสียดาย เอาไปเก็บไว้ในห้องนอน ก็โกเพชรเป็นคนซื้อมาให้หนูจากสวิส
หนูเริ่มรู้เรื่องวัน ในหนึ่งอาทิตย์
หนูจะทำอะไรด้วยตัวเอง บอกแม่หวันเสมอๆ ว่า แม่หนูทำได้ ถึงกับละเมอตอนกลางคืน ว่าหนูทำเองได้
หนูรู้จักที่จะถามแม่หวันว่า แม่อยู่กับหนูมีความสุขมั้ย เวลาที่แม่หวันไปรับหนูตอนเลิกเรียน
หนูเข้าใจในสิ่งที่ป๊าม้าคุยกัน พยายามมีส่วนร่วม
หนูชอบแอบเอายาดมแม่หวันไปดม
หนูชอบแอบเอาลิปมัน ดินสอเขียนคิ้ว แม่ไปเล่น จนแม่หวันต้องซื้อราคาถูกๆมาให้เป็นของส่วนตัวของลูก

เวลาหนูไม่สบาย แม่จะพาไปหาหมอ หนูจะร้องไม่ยอมออกจากบ้าน

วะวาสวย

ทำอะไรอยู่เพลินๆ หันมาอีกที ตก กา จาย ปล่อยเจ้าตัวเล็กไว้กับป๊า ไหงกลายเป็นว่าลูกแม่หวันมีสี่คิ้ว หน้าขาวว่อก สวยจังลูกแม่หวันเนี่ย แต่เกินไปอ๊ะป่าวหวา

กิจกรรมวันแม่

กิจกรรมวันแม่ ครั้งหนึ่งในชีวิต

11 สิงหาคม 2554

แม่หวันมีโอกาสได้ไปร่วมกิจกรรมวันแม่กับลูกวาที่จิตตเมตต์เป็นครั้งแรก ตื่นเต้นเล็กน้อยทั้งๆที่ไปร่วมงานกับแม่อุ๊แม่ของน้องไอญ่า แม่ป้อม (คิดว่าจำไม่ผิดนะคะ) แม่ของน้องนานะ และแม่อ้อ แม่ของน้องกรค่ะ

แม่อุ๊ทำกิจกรรมโดยเอากระดาษพิมพ์คำกลอนเกี่ยวกับแม่ ความคร่าวๆว่า เวลาแม่แก่เฒ่าให้เจ้ามองย้อนกลับไปดูเวลาที่เจ้ายังเล็ก แม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไร และเมื่อเจ้าเติบใหญ่ เจ้าจะดูแลแม่ยังไง มีโอกาสได้อ่านเพียงลำพังยามดึก นึกเห็นภาพแล้วแม่น้ำตาไหล เราทำเป็นเหมือนพระบรมราชโองการ โดยเหนือข้อความให้เด็กๆขีดเขียน ระบายสี วาดภาพ  หรือจะประทับฝ่ามือลงในพระบรมราชโองการก็ได้ค่ะ ม้วนที่บริเวณหัวและที่ปลายกระดาษด้วยไม้ แล้วเอาริบบิ้นสีทองมาผูกที่ตรงปลายไม้ ไว้สำหรับแขวน เสร็จแล้วผูกด้วยริบบิ้นสีทองให้เป็นโบว์อีกครั้ง เป็นอันเรียบร้อย พร้อมที่จะให้หนูน้อยแต่ละคน นำกลับไปเป็นของขวัญให้คุณแม่ค่ะ ขอบคุณแม่อุ๊ที่เปิดโอกาสชักชวนให้ไปร่วมงานวันแม่นะคะ ดีใจที่เห็นเด็กๆมีความสุข เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ฟังเด็กๆร้องเพลงเกี่ยวกับแม่ในวันนั้น 

แม่หวันนำวิตามินซีไปแจกให้เด็กๆเป็นรางวัลสำหรับคนเก่งด้วยนะคะ ท้ายสุดคุณครูให้เด็กๆยืนเข้าแถวรับวิตามินซีจากแม่หวัน และรับ STICKER จากแม่อ้อแม่ของน้องกร ไม่น่าเชื่อว่าเด็กๆจะชอบวิตามินซีและ STICKERกัน แบบตั้งหน้าตั้งตารอเลยนะคะ แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เย็นนี้แปลกกว่าทุกๆวัน ลูกว่าของแม่ลงมาเล่นที่บ่อทราย ตักทรายเพลิน ไม่สนใจคุณแม่ เล่นแบบสบายใจว่าแม่หนูอยู่ใกล้ๆ แม่จะทำอะไรก็ได้ ที่สายตาหนูยังคงมองเห็นคุณแม่ ชวนกลับบ้านก็ไม่กลับ วันนี้เราแม่ลูกพลาดโอกาสที่เราจะชวนเด็กๆปลูกผักไฮโดรโปนิกส์กันนะลูก แต่ไม่เป็นไรโอกาสหน้าก็ได้ ดีเหมือนกัน ถ้าได้มีโอกาสคงตื่นเต้นน่าดูเชียว แม่หวันรักลูกค่ะ

ฉลองวันเกิดแม่หวัน

วันนี้วันเกิดแม่หวัน ได้คำอวยพรจากลูกสาวสุดเลิฟแต่เช้า Happy Birthday to เต้า Happy birth...day Happy birth...day Happy birthday to เต้า ฉุก ฉัน วันเกิดค่าาาาา แม่หวัน ขอให้แม่หวันมีความฉุก มากๆ ฮิฮิ ภูมิใจจัง

วันเกิดปีนี้เรามาเที่ยวระยอง พักกันที่ KANTARY จากที่เราไม่มีที่พัก จนเราได้ที่พักวันที่เราเดินทาง Confirmed ตอนบ่ายโมงแล้ว ตามทฤษฎีที่ป๊าเค้าบอกถ้าเราไม่คาดหวัง มุ่งหวัง เดี๋ยวเราก็ได้ แล้วเราก็ได้จริงๆ แถมยังได้ห้องที่สุดยอดมากๆ 1015 - Front Seaview ราคาก็ถูก เพราะป๊า print out weekend voucher มาเผื่อไว้ จากราคาสามพัน เหลือ 2,200 คุณพลับพลึงเค้าคงหาห้องที่ดีที่สุดให้เรา ในฐานะที่เรามาฉลองวันเกิดมั้งคะ

เรียนรู้ใหม่ๆ

เมื่อวานหลังกลับจากโรงเรียน น้องวาร้องเพลงใหม่อีกแล้วค่ะ ฝนเอยทำไมจึงตก แล้วก็บอกป๊าม้าว่าวันนี้วันอังคารนะ วันพุธ แล้วก็วันศุกร์ แล้วหยุด สองวัน วันนี้มี่ถามครูป๊อกว่าหนูเป็นไงบ้าง ครูป๊อกบอกว่าให้มี่สบายใจ เพราะหนูร้องแค่ข้างล่างจริงๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ไม่มีอะไร วันนี้ครูป๊อกเห็นน้าสาวแอบดูอยู่ค่ะ อยากให้คุณแม่เห็นบ้าง น้องส่ายน่ารักมาก เอวแทบละหลุดแล้วค่ะคุณแม่ มี่ถามว่ามีสอนเพลงใหม่มั้ยคะ ฝนเอยทำไมจึงตก วันจันทร์ อังคาร พวกนี้ ครูป๊อกบอกว่ามีค่ะ ไม่เสียหลายเลยนะคะที่ส่งหนูไปโรงเรียน ถึงแม้จะเครียดเวลาเช้าๆที่ลูกร้องไห้ อย่างเมื่อเช้าหนูก็ร้องแทบบ้านจะแตก ที่ชายแดนส่งตัวเข้าเรียน ฮิฮิ

แอบถ่ายตัวเล็ก

วันนี้เจ๊หมวยหยุดเรียน ไปส่งน้องวากับแม่ เจ๊หมวยถ่ายวีดีโอมาให้แม่หวันดู หนูทำกิจกรรมตอนเช้าได้อย่างน่าเอ็นดู วันนี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่ครูป๊อกบอกแม่หวันว่า ให้ลองมาแอบดูหนูทำกิจกรรมตอนเช้า ทั้งเต้นทั้งส่ายสะโพก คุณครูทุกคนที่เห็นเค้าชอบกันทั้งนั้น ครูป๊อกบอกคุณแม่ว่าหนูเก่งขึ้น ทั้งเรื่องการปรับตัว การกิน การนอน การพูดคุย ถ้าหนูไว้วางใจใครหนูจะพูดคุยได้เยอะเลยค่ะ 555555 ก็ลูกแม่หวันนี่หน่า เชื้อไม่ทิ้งแถว

วะวายังคงร้องไห้ทุกวัน

ผ่านไปเกือนสองเดือนครึ่งแล้ว ลูกวาของมี้ยังคงร้องไห้กระจองอแงไม่อยากไปโรงเรียน เช้าก็ไม่ยอมแต่งชุดนักเรียน เห็นกระเป๋าก็ไม่ได้ ไม่ให้มี่ไปทำงาน โดยเฉพาะช่วงนี้ มี่ต้องใส่ชุดนอนไปส่ง มี่ไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่ก็ไม่อยากให้หนูร้องไห้ตั้งแต่บ้านไปถึงโรงเรียน เช้านี้หนูบอกว่าหนูไม่ไปจิตตเมต์ มันไม่สนุก มันไม่มีแม่หวัน หนูจะหาป่าป๊า หนูจะไปเที่ยวอย่างเดียว พอถึงโรงเรียนหนูก็จะบอกอี๊ฮุ้งว่า อี๊ฮุ้งขับไปไกลๆสิ ไม่เอาจิตตเมต์ ร้องไห้โฮ เวลาถึงมือครู หนูก็จะร้องแม่หวัน แม่หวันจ๋า หนูจะกลับบ้าน หนูจะจุ๊เต้า พยายามดึงแม่ไว้ จนบางครั้งเหมือนกระชากผมแม่ แท้ที่จริงหนูอยากยึดเหนี่ยวแม่ไว้ แต่พอตกเย็นมี่ไปรับหนูจะร่าเริง พูกโน่น พูดนี่ แล้วไอ้ที่บอกว่ามันไม่สนุก แท้ที่จริงมันคืออะไรหรือคะ ครูป๊อกและท่านอื่นบอกว่าหนูร้องแค่นี้อะแหละ พอพ้นบ่อทรายไปก็ปะ กะ ติ 55555 เล่นละครเก่งแต่เด็กเลยนะจิ๋วจอมจุ้น

เพลงใหม่

สัปดาห์ที่ผ่านมา หนูร้องเพลงใหม่ มี่จับใจความได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ที่น่ารักสุดๆ ก็ท่าทางที่หนู เต้นประกอบเพลง ตอนร้อง ม้อ ม้อ หม่อ นี่อะแหละ ชูสองนิ้วที่ข้างขมับ บวกกับส่ายตัว ยักไปมา

แมวของฉัน นั้นร้องเสียงดัง เมี้ยว เมี้ยว แหม่ว หมะ หมะ เมี้ยว เมี้ยว แหม่ว
วัวของฉัน มันร้องเสียงดัง ม้อ ม้อ หม่อ หมะ หมะ ม้อ ม้อ หม่อ
กบของฉันมันร้องเสียงดัง อ๊บ อบ อะ อะ อ๊บ อ๊บ อบ
ไก่ของฉันมันร้องเสียงดัง เอ๊ก อี๊ เอ้ก อี เอ้ก อี เอ้ก
เอ๊นั่น ใครร้องเพลงเต้นระบำ ซอล ลา ซอล ฟา มี เรโด่

หนูขี่ได้แล้วแม่

วันเสาร์ที่ผ่านมา แม่หวันลองเอาจักรยาน KITTY สีชมพูออกมาให้หนูลองถีบ หนูก็ยังถีบไม่ได้เหมือนเดิม แม่ก็เลยพยายามสอนหนูอีกครั้ง ลากๆปั่นๆ ทำท่าทางถีบจักรยานให้หนูดู ปรากฏว่า แต่น แตน แต๊นนนนนนนน ถอยหลังลูกเดียว ปั่นทีไรเป็นถอยหลัง แต่ก็เริ่มดูมีแววขึ้นมาบ้าง
ตกเย็นแม่หวันเอาอีกรอบ คราวนี้ท่าทางดีแฮะ เมื่อเช้ายังเก้งๆ กังๆ อยู่เลย ถีบได้บ้างละ เช้าวันรุ่งขึ้น หนูก็ลองใหม่ ปรากฏว่า คราวนี้ หนูถีบได้คล่องกว่าเมื่อวาน หนูตะโกนบอกมี้ว่า หนูขี่ได้แล้วแม่ ด้วยท่าทางภูมิอกภูมิใจ ไม่น่าเชื่อ ว่าหนูจะขี่ได้ดีขึ้นมาก ในวันนี้ หนูถีบเข้า ถีบออก ในบ้าน ไปหน้าบ้าน หนูรู้จักจังหวะ รู้ที่จะกะว่าทำยังไงไม่ให้โดนพี่ก้อง ปนด้วยความเกเร หนูไปผลักจักรยานพี่ก้องล้มลง น่าดูเอาเรื่องเชียว เย็นวันจันทร์หนูกลับจากโรงเรียนแม่หวันชวนถีบจักรยาน โอ้โห ไม่น่าเชื่อ ไอ้หมวยลูกแม่ ทำได้ดีกว่าเมื่อวานเยอะมั่กๆ ถีบจนเหงื่อท่วมตัว คืนนี้ก็เลยหลับไว ตั้งแต่หนึ่งทุ่ม คงจะหมดแรงนะลูกแม่

วาวาไหว้ครู

วันนี้น้องวางอแงเหมือนเดิม หนูถามแม่ว่าเราจะไปไหน วันนี้แม่เลือกที่จะให้หนูรับรู้ความเป็นจริง ก็เลยบอกไปว่า เราไปโรงเรียนกันลูก หนูร้องไห้ แบบว่าแหกปาก กว่าทุกวัน ตั้งแต่ออกจากบ้านยังถึงโรงเรียน แม่ถามว่าทำไใหนูไม่ชอบไปโรงเรียนหนูบอกว่า โรงเรียนไม่มีแม่ หนูจะอยู่กับแม่ หนูจะนอนอยู่ที่บ้านอย่างเดียว แม่หวันบอกหนูว่าเราไปไหว้ครูกันนะลูก หนูบอกว่าแม่หวันไปไหว้ครูกับหนูนะคะ แม่โอเค เลยอุ้มหนูลงจากรถเข้าเรียนได้ แม่รอสักครู่ก็เห็นหนูมาเล่นบ่อทราย ตอนเคารพธงชาติหนูทำกิจกรรมปกติ ทั้งเต้น ทั้งส่าย หนูมีเพลงใหม่แล้วนะคะ หนูเต้นได้น่ารักเชียว ม๊อ ม๊อ ม๊อ หม่อ 55555555555

เพื่อนของหนู

น้องวาสามารถบอกได้ว่าเพื่อนทั้ง 21 คน ของหนูชื่ออะไรบ้าง คนไหนหนูชอบ คนไหนตัวใหญ่ คนไหนตัวเล็ก ใครไม่สบายไม่มาโรงเรียน อย่างเช่น ใครตัวใหญ่ หนูจะบอกว่า โอฬาร แล้วก็มีโอมิด้วย โอมิตัวเล็กแม่ น้องเรก็ตัวเล็ก น้องวา น้องพุฒ ก็ตัวเล็กเหมือนกัน หนูชอบเพื่อนคนไหน หนูจะตอบว่า หนูชอบ น้องริว น้องแม็กซ์ แล้วก็ต้นน้ำ แล้วก็มี มิกกี้ กอข้าว วันนี้มิลินไม่มา วันนี้อิคคิวไม่มาเหมือนกัน 11 คนแล้วนะคะ ที่มี่จำได้ แล้วก็มี มาวิน น้องกร น้องออม จ๊ะจ๋า นานะ รวมน้องวาเป็น 17 แล้วค่ะ แล้วก็มีเนเจอร์ ซูม นีโอ ไอญ่าตอนแรกหนูจำได้ 21 คน แต่มี่รู้ว่ามันขาดไปอยู่ หนึ่ง ก็เลยเปิดเฟซบุ๊คของโรงเรียนที่ถ่ายเมื่อวันที่เด็กๆแต่งชุดไทย หนูเห็นน้องพี หนูบอกว่าแม่คนนี้น้องพี ก็เลยเป็นอันว่าครบ 22 คนค่ะ เก่งจริงลูกแม่

ช่างสังเกต บวกการเล่าเรื่อง

สัปดาห์นี้ที่ผ่านมา หนูสามารถบอกมี่ได้ว่า ใครมาเรียน ไม่มาเรียน ครูคนไหนไม่มา แม่ไปถามครูอิงปรากฏว่าที่หนูบอกจริงด้วยอะค่ะ

แนวโน้มที่ดีขึ้น

วันนี้มี่ไปส่งวาวาแต่เช้า หนูร้องไห้ตลอดทางเหมือนเดิม เล่นเอามี่เครียด เราไปถึงโรงเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้า เพราะวันนี้มี่เดินทางไกลไปปราจีนบุรี มี่บอกหนูว่าเดี๋ยวเราไปบอกครูนากันว่าวันนี้หนูจะหยุดเรียน ไปถึงโรงเรียนหนูงง ไปหาครู ร้องไห้นิดหน่อยไม่เหมือนสองสามวันที่ผ่านมา ที่ร้องไห้โวยวาย ดึงผมมี่ ร้องจ๊ากซะครูทั้งโรงเรียนหันกันมาหมด มี่ให้อี๊ฮุ้งไปแอบดูหนูปรากฏว่าหนูดูดีขึ้น ไม่ร้องไห้ สะอึกสะอื้น ถีบจักรยานเล่น ตอนเคารพธงชาติ หนูก็ทำกิจกรรมทุกอย่าง มี่โล่งอกไปเลย ตอนเย็นมี่ไปรับหนู ครูป๊อกบอกว่า วันนี้หนูดีมาก ไม่ร้องไห้หามี่เลย ทำกิจกรรมทุกอย่าง ตอนที่มี่ไปรับก็ถีบจักรยานเล่นอยู่กับเพื่อนๆ มี่บอกครูป๊อกว่า วันนี้ลองมาส่งหนูเช้าขึ้น ครูป๊อกบอกว่าดีค่ะ อาทิตย์หน้าให้ลองใหม่ แต่มี่เซ็งตรงที่ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดอีกแล้วอะ

หาหมอเอาชัวร์

เมื่อคืนวะวาเป็นไข้ตัวร้อน เช้ามาก็ยังไม่หาย เพื่อความสบายใจมีมี่ก็เลยพาวะวาไปหาลุงหมอ มีมี่บอกว่าเราต้องเฝ้าระวังโรคมือ เท้า ปาก ที่กำลังระบาดคับ ลุงหมอให้วิตามินซีของโปรดหนู เป็นรางวัลที่หนูเป็นคนเก่งไม่ร้องไห้ด้วยน้าาาาาาาาาา

วะวาเปื่อย

วันนี้วะวาเปื่อย เล่นเอามี้เหนื่อยเลย ก็หนูอะนะ ทั้งดื้อ ทั้ง ..... งี่เง่า ไม่เข้าเรื่อง ถ้าหนูยอมกินยาตั้งแต่แรกก็คงไม่เกิดปัญหา วันนี้ช่วงบ่ายหนูตัวร้อนจนมี้ตกใจ ตั้งแต่เช้ามี้เฝ้าระวัง โรค มือ ปาก เท้า ที่กำลังระบาดอยู่ในตอนนี้ คาดว่ามาจากการที่หนูกินแต่ของทอด น้ำเย็น น้ำแข็ง สะสมมาหลายวันเลยทำให้แย่ สามสี่วันที่ผ่านมาหนูไอ มี้ให้หนูเริ่มกินยา FLAMMEX KIDS ตั้งแต่วันที่ 28 หนูกินๆหยุดๆ บวกกับไม่รู้มี้เกิดอารมณ์ไหนไปซื้อปูไทย กรอบๆมาให้หนูกินมื่อวันศุกร์ แถมป๊าให้กินปาท่องโก๋ ทำให้หนูไอ มีเสลดในคอ

วันเสาร์ก่อนออกจากบ้านช่วงบ่าย มี้ไม่แน่ใจว่าหนูตัวร้อนรึเปล่า มันแปลกๆ ร้อนแต่ท้อง มี้ให้กินยาวันเสาร์เย็น ละลายเสมหะ FLUIFORT ตัวใหม่แทน บวกกินเขากุยคู่กันไป

วันอาทิตย์เช้าหนูตัวร้อน บวกไอ ให้กินยาไป ไข้ลดบ้างขึ้นบ้าง จนมี้คิดว่ายอมไม่ได้แล้ว เลยให้หนูกินยาแก้อักเสบ ฆ่าเชื้อไปตอนบ่ายโมงครึ่ง เช็ดตัวให้จริงๆจังๆ ตอนสี่โมงเย็นเริ่มให้กินซาร่า แก้ไข้ เช็ดตัวเพิ่มอาการดีขึ้น ห้าโมงเย็นกิน FLULIFORT คืนนี้ต้องกินแก้ไข้อย่างต่อเนื่อง บวกยาแก้อักเสบอีกหนึ่งครั้ง

คราวนี้หนูงอแงมากๆ ไม่ยอมกินยา ไม่ยอมเช็ดตัว จะใส่เสื้อผ้าหนา ตื๊อแต่จะให้แม่อุ้ม จะจุ๊แต่เต้า จนแม่แทบจะล้มป่วยไปด้วยอีกคน

หยุดยาว....เลย

โรงเรียนประกาศหยุดเรียนยาว เนื่องจากการระบาดของโรค มือ เท้า ปาก ในฝั่งอนุบาล เล่นเอาแม่หวันเหนื่อยเลย ที่ผ่านมาก็ร้องไห้ระงม ยังไม่หาย นี่มาหยุดยาวอีก อะไรจะเกิดขึ้นหละเนี่ย ตั้งแต่วันที่ 30 มิ.ย. - 6 ก.ค. 2554 แม่หวันบอกครูหน่อยว่าคงต้องเริ่มปรับตัวใหม่ ครูหน่อยบอกว่าครูหน่อยก็หัวใจสลายเหมือนกันค่ะคุณแม่ แม่หวันเข้าใจนะ ก็แม่รับศึกลูกแม่แค่คนเดียวยังเหนื่อยเลย เนี่ยคุณครูทุกๆคนต้องรับศึกตัวน้อยๆตั้งกี่คน เฮ้อออออออออออออ

ซาฟารี เวิลด์ Family Dream Come True

ป๊าม้าพาน้องวาไปหาป้าหมอวาณี ที่โรงพยาบาลธนบุรี 1 เสร็จแล้วป๊าพาไปเที่ยวซาฟารีปาร์ค หนูตื่นเต้น ชอบดูโน่น ดูนี่ ซักถามไม่หยุด ไม่มีอาการหวาดกลัวอะไรเลย แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่มี้ถ่ายรูปอยู่ จู่ๆ เจ้าอูฐโผล่มาจากไหนไม่รู้ เล่นเอามี้ตกใจ หนูก็เลยเริ่มกลัว ร้องเรียกมี้ให้ปิดหน้าต่าง กลัวอูฐจะกัดมือมี้ หนูได้เรียนรู้สัตว์หลายๆอย่าง ยีราฟ ม้าลาย อูฐ นกกระจอกเทศ กระทิง หนูบอกมี้ว่ากระทิงเป็นสัตว์ดุร้าย หนูชอบดูหมีป่า หนูเห็นมันเอาเท้าขึ้นมาเกา หนูก็เลียนแบบมันทันทีด้วยการเอาเท้าน้อยๆของหนูมาเกาที่ข้างแก้ม น่ารักเชียวลูก