รัก

เป็นอีกหนึ่งค่ำคืนที่เหนื่อยล้า จากการที่วาวาไม่สบายเป็นๆหายๆมาตั้งแต่คืนวันที่ 11 ที่ผ่านมา วันนี้วาวาคงเหนื่อยล้าเหมือนกัน อาม่าบอกว่าทั้งวันหนูนอนไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะหนูร้องจะเอาแต่แม่หวัน หนูก็เลยหลับตั้งแต่หกโมงเย็น แม่หวันได้แต่ภาวนาให้หนูหลับยาวถึงเช้า เพราะอยากพักผ่อนเหมือนกัน อีกใจหนึ่งก็อยากให้ลูกตื่นขึ้นมาเล่น จะได้ป้อนยา คิดไปคิดมาการนอนพักผ่อนให้เต็มที่ มันย่อมดีกว่าให้หนูตื่นขึ้นมาร้อง ร้อง ร้อง แล้วก็ร้อง ลั่นบ้าน เพราะไม่ยอมกินยา ขอให้พรุ่งนี้หนูตื่นขึ้นมาแข็งแรงนะลูก มองดูลูกสาวตัวน้อยๆนอนหลับไหลแล้วแม่รู้สึกว่า จะใช้คำว่าอะไรดีหละลูก ปิติ เหรอ ดูแปลกๆ ไปมะ ทั้งดีใจ ทั้งภูมิใจ สุขใจ ประทับใจ ยินดี (แต่ก็แอบมีเหนื่อยใจอยู่บ่อยๆนะคะ) มันยากเกินจะบรรยาย สรุป คำเดียวเลยว่า รัก ลูกวาค่ะ