No Tear

วันนี้บรรยากาศในการไปโรงเรียนเป็นไปด้วยดี ราวกับว่าลูกแม่หวันจะปรับตัวได้ดี หนูเพียงถามว่าเราจะไปไหนก่อนออกจากบ้าน แม่ก็วนไปวนมา เหมือนทุกๆวัน เราจะไปไหน หนูก็ไปกับแม่หวัน เดี๋ยวก็รู้ว่าจะไปไหน ตอนนี้แม่ไม่รู้ เรามามีความสุข ร้องเพลงกันดีกว่านะคะลูก แม่หวันเปิดเพลงอัลบั้มช้างน้อยให้ลูกฟัง เพิกเฉยต่อคำถาม พาหนูนั่ง CARSEAT ไปเรื่อยๆ ร้องเพลงทำท่าประกอบบ้าง ป้อนข้าวเท่าที่ทำได้ แย่ตรงที่รถติด แต่เป็นเวลาแม่ลูก พอถึงทางรถไฟหนูบอกว่า เดี๋ยวหนูกินข้าวเสร็จ แล้วแม่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนู แล้วเราค่อยเข้าโรงเรียน แม่หวันจอดรอหนูตรงนี้นะคะ แม่หวันมารับหนูไวไวนะคะ เราอยู่ด้วยกันสามสิบนาทีในการเดินทาง บวกอีกสิบนาที เปลี่ยนเสื้อผ้าข้างโรงเรียน บวกเดินไปส่งอีกสิบนาที

หนูไม่เป็นไรแม่

หนูแค่ท้องร้อนอย่างเดียว หนูไม่ต้องกินยา น้ำมูกไม่ไหล คือสิ่งที่หนูบอกทุกๆคน รวมทั้งครูปาน

ดัดขาคู่ใจ คู่ที่ 2

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา 26 สิงหาคม 2554 แม่หวันพาวาวาไปหาตาหมอดิเรก คุณตาบอกว่ารองเท้าหนูเริ่มคับแล้วค่ะ จะทำให้นิ้วเล็บหนูเสีย ก็เลยตัดหัวรองเท้าให้หนูใส่ไปชั่วคราว อีกสามอาทิตย์ จนกว่าจะได้คู่ใหม่ค่ะ ครั้งนี้หนูโตแล้ว คุณแม่เลยให้หนูเลือกสีรองเท้าด้วยตัวเอง หนูเลือกสีชมพูซะหวาน เชียว

คนเก่งของแม่หวัน

เช้านี้ก็เหมือนๆ ทุกวัน ประโยคเดิมๆ ที่วกไปวนมา แม่หวันจะไปไหน แม่หวันหนูจะไปไหน แม่หวันหนูไม่ไปโรงเรียน ถึงหน้าโรงเรียน ก็ร้องไห้ แต่วันนี้แปลกกว่าทุกวัน ยอมให้แม่แต่งชุดนักเรียนก่อนเข้าเรียน แม่ก็ดีใจ ตกบ่ายไปรับ ครูนาบอกว่าวันนี้ร้องไห้ค่ะคุณแม่ เหออออออ เป็นไปได้ยังไง ปรากฏว่าที่ร้องอะนะ ก็เพราะว่าวันนี้ทางโรงเรียนให้ปลูกข้าว ปลูกผัก แบ่งเด็กๆเป็นสามกลุ่ม หนูอยู่กลุ่มที่สาม แต่ความที่กลัวว่าจะไม่ได้ปลูก ก็เลยร้องไห้ จนครูนาบอกว่า ต้องยอมให้เพราะหนูทำหน้าเบะจะร้องไห้ หนูเล่าให้แม่ฟังว่าครูป๊อกบอกให้หนูรอ แต่หนูร้องไห้ บวก วันนี้ครูชมว่าหนูเก่งที่หนูแต่งชุดนักเรียนมาค่ะ

เหนื่อย ทั้งกาย ใจ

เมื่อคืนขึ้น FACE ไปตอนตีหนึ่งระบายว่า

เหนื่อย ท้อ ล้า เราเป็นแม่ที่ไม่ดี หรือว่าเราเลี้ยงลูกไม่เป็น ลูกจ๋าแม่รักลูกมากนะ แต่คำว่ารักคงยังไม่พอ

งอแง โวยวาย ดื้อ เอาแต่ใจ ไม่สบายไม่ยอมกินยา ปฏิเสธทุกอย่าง เงื่อนไขเยอะ เหตุผลล้านแปด แต่ป๊าว่าหนูเป็นตัวของตัวเอง คิดบวกจริง แต่แม่อะ เบื่อแล้วนะ

จองเผื่อจ้าาาาาา

หลับใหลเชียวลูกแม่

First Day Going to School

18 พ.ค. 2554

เรียนแล้วจ้า สัปดาห์แรก

สัปดาห์แรก + เปิดเรียนวันแรก แสนสบาย สำหรับป๊าม้านะคะ ก็โรงเรียนเค้าอนุญาตให้คนในครอบครัวไปอยู่กับเด็กด้วย สามวันแรก หนูก็มีงอแงบ้าง ร้องบ้างนิดหน่อย บางจังหวะที่หนูรู้สึกเหงา ก็จะถามหาหมี่มี้กับป๊า ก็หนูคิดถึงเต้านี่คะ หนูเก่งกว่าเด็กคนอื่นหลายๆคนนะคะ ไม่ร้องไห้โวยวาย เราต้องรอดูภาคสองต่อไป ในอาทิตย์ที่สองค่ะ พฤติกรรมของหนูเล่นเอามี้กังวล สงสัยว่าลูกตัวเองจะ HYPER ปะ ก็หนูไม่อยู่นิ่ง เค้าเข้าแถวเคารพธงชาติ หนูก็จะไปเล่น สไลด์เดอร์ เดินไปเดินมาไม่หยุด คุณครูเล่านิทาน หนูฟังได้แป๊บเดียว ก็เดินออกมานอกห้อง มี้ถามครู คุณครูบอกว่าหนูอยู่ในช่วงของการสำรวจค่ะ พัฒนาการของหนูดีขึ้นนะคะ มาโรงเรียนแค่สามวัน หนูเรียนรู้ที่จะกินข้าวเอง เก็บจาน ชามเข้าที่ เพราะหนูได้รับการฝึกจากคุณครู แต่หนูไม่ค่อยนั่งทานอยู่กับที่ แถมยังเลือกกิน กินบ้าง ไม่กินบ้าง หนูรักชุดนักรียนของหนูมั่กๆ กลับมาไม่ยอมถอดเลย

ตัดรองเท้าคู่ใจ

11 มีนาคม 2554 แม่หวันพาลูกไปหาตาหมอดิเรก เพื่อดูข้อเข่าตามที่น้าหมอกิจจา ที่นวบุตรแนะนำ วันนั้นหนูได้ตัดรองเท้าคู่ใจใหม่ 1 คู่ แม่หวันกับป๊าเลือกรองเท้าสีแดงดำให้หนู ส่วนแบบรองเท้าตาหมอให้ใส่แบบหุ้มข้อ เพื่อประคองข้อเท้าหนูเอาไว้ คนอื่นเค้าแค่วัดเท้าก็ร้องไห้ละ แต่ลูกแม่หวัน แบบว่า ชิวชิว ค่ะ

นิสัยไม่ดี

ช่วงนี้วาวามีนิสัยเสียที่เด่นชัดคือ จะเรียกผู้คนด้วยคำนำหน้าว่า ไอ้ ไม่เว้นแม้แต่ ไอ้แม่ ที่วาวารักที่สุด ไอ้ป๊า ไอ้ม่า ไอ้กง ไอ้พล้อย ไอ้โต๊ ไม่รู้ว่าวาวาเข้าใจมั้ย แม่จะรับมืออย่างไรดี ได้แต่ เรียกมาก็เรียกไปบ้าง ว่าไอ้วา น้องวาก็จะหยุด พอแม่จ้องหน้า ก็จะหลบหน้าขอโทษ รู้ตัวว่าตัวเองผิดเหมือนกันนะเนี่ย

อีกอย่างที่เด่นชัดคือ ร้องนำหน้าไว้ก่อน ร้องเอาชนะทุกเรื่อง ใช้เสียงข่ม ต้องเข้มเข้าใส่บ้างถึงจะยอมหงอ หรือไม่ก็ปล่อยให้ร้องจนเลิกไปเอง

แม่หวันเราจะไปไหน แม่หนูจะไปไหน

แม่จะพาวะวาไปหาลุงหน่อยเอาชัวร์ว่าอาการของลูกเป็นอย่างไรบ้าง คุณ RSV เค้าไปรึยัง วันนี้วันศุกร์ วันจันทร์หนูจะไปเรียนแล้ว ระหว่างเดินทางหนูถามแม่วกไปวนมา คำถามเดิมๆ แม่เราจะไปไหน แม่หนูจะไปไหน แม่ก็ไม่ตอบ ปล่อยให้งงๆ ไม่อยากให้รีบร้องไห้โวยวาย ขับไปเรื่อยๆ พอไปถึงร.พ. เจ้าพระยาเท่านั้นแหละ แม่หวันหนูไม่เอา STRAW...RY ICED หนูไม่กิน แม่หวันบอกว่าเรามาหาลุงหน่อยเอาของนะลูก หนูก็โวยวาย ตามประสาเด็กหวาดระแวง ขี้กลัว ระหว่างรอลุงหน่อย ก็เอาแต่ร้อง น้ำตาไหลพราก หน้าตาสงสัย ระแวง ประมาณว่าจะทำอะไรช้านนนนนนน จนลุงหน่อยเรียก ทีนี้แบบว่าหนูแหกปากเลย ลุงหน่อยก็โอนะคะ เป็นกันเอง ออกมาคุยนอกห้อง จนหนูหายกลัว ยิ้มหวานเชียว หลังจากหาหมอเรียบร้อย หนูก็ซนเป็นลิงทะโมนเลย เจ้าวิตามินซี ที่ถืออยู่ในมือตั้งแต่มาถึง เป็นอันลำเลียงเข้าปากอย่างฉับพลัน เฮี้ยวจริง ไอ้ตัวเล็ก

รัก

เป็นอีกหนึ่งค่ำคืนที่เหนื่อยล้า จากการที่วาวาไม่สบายเป็นๆหายๆมาตั้งแต่คืนวันที่ 11 ที่ผ่านมา วันนี้วาวาคงเหนื่อยล้าเหมือนกัน อาม่าบอกว่าทั้งวันหนูนอนไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะหนูร้องจะเอาแต่แม่หวัน หนูก็เลยหลับตั้งแต่หกโมงเย็น แม่หวันได้แต่ภาวนาให้หนูหลับยาวถึงเช้า เพราะอยากพักผ่อนเหมือนกัน อีกใจหนึ่งก็อยากให้ลูกตื่นขึ้นมาเล่น จะได้ป้อนยา คิดไปคิดมาการนอนพักผ่อนให้เต็มที่ มันย่อมดีกว่าให้หนูตื่นขึ้นมาร้อง ร้อง ร้อง แล้วก็ร้อง ลั่นบ้าน เพราะไม่ยอมกินยา ขอให้พรุ่งนี้หนูตื่นขึ้นมาแข็งแรงนะลูก มองดูลูกสาวตัวน้อยๆนอนหลับไหลแล้วแม่รู้สึกว่า จะใช้คำว่าอะไรดีหละลูก ปิติ เหรอ ดูแปลกๆ ไปมะ ทั้งดีใจ ทั้งภูมิใจ สุขใจ ประทับใจ ยินดี (แต่ก็แอบมีเหนื่อยใจอยู่บ่อยๆนะคะ) มันยากเกินจะบรรยาย สรุป คำเดียวเลยว่า รัก ลูกวาค่ะ

VIRUS RSV

วาวาป่วยมาหลายวัน ไข้เป็นๆหายๆ วันนี้หลังจากที่แม่หวันอาบน้ำสระผมให้ตอนบ่ายสองโมง หนูตัวรุมๆอีกครั้ง แม่หวันตัดสินใจพาลูกไปหาหมอวิมลที่ธนบุรี 2 ปรากฏว่าหนูติดเชื้อไวรัส RSV ถ้ารักษาไม่ดีอาจจะทำลายระบบทางเดินหายใจได้ เชื้อลงปอดจะปอดบวมอักเสบ โชคดีที่แม่หวันรู้ก่อน ไม่ปล่อยปละละเลย เชื้อตัวนี้มีโอกาสทำให้เป็นหอบหืดได้ในอนาคตด้วยค่ะ ฟังแล้วเครียดเชียว แม่หวันตัดสินใจให้หนูหยุดเรียนทั้งสัปดาห์ เพื่อพักผ่อน

สิ่งที่ทำให้แม่เหนื่อยมากคือการที่หนูปฏิเสธไม่ยอมกินยา หนูเกิดความหวาดกลัว จากการที่พยาบาลจะจับหนูกรอกยาลดไข้ ทั้งคุณหมอก็เอาที่ดูดน้ำมูกมาปั่นๆๆๆ จมูกหนู เอาที่ดูดเสมหะมาควานๆๆ ในลำคอหนู ทำอย่างกระชับ รวดเร็ว จนหนูตกใจ จะให้แม่หวันเซ็นต์อนุญาตให้เอาสายเข้าไปดูดเสมหะในลำคอ โดยปล่อยให้หนูเข้าไปเพียงลำพังกับพยาบาล แม่หวันทำใจไม่ได้ ไม่อนุญาต หนูร้องไห้โวยวายลั่นห้องเลย เรียกให้แม่พาออกไปจากบริเวณนั้น ด้วยความหวาดกลัว แม่อยากจะออก ออกไปให้มันพ้นๆ เพราะสงสารลูก ที่ตะโกนบอกว่าหนูเจ็บนะ แต่คำพูดของหมอทำให้แม่ต้องรับการรักษาพยาบาลต่อ ด้วยการนำเอาเสมหะที่โพรงจมูก และ น้ำลายในลำคอไปเพาะเชื้อหาไวรัส RSV และไข้หวัดใหญ่ หนูตกใจรอบสอง จากการที่พยาบาลมามะรุมมะตุ้ม จับหนู LOCK เพื่อที่จะเอาไม้เสียบเข้าไปในคอเพื่อป้ายน้ำลาย และเอาสายแหย่เข้าไปในโพรงจมูกเพื่อเอาน้ำมูก แม่ขอเป็นคนอุ้มหนู แต่ด้วยความกลัว หนูไม่ยอม ดิ้น ขืนจนต้องจับนอนบนเตียง แม่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ แต่คุณหมอว่าไข้หวัดใหญ่ และ RSV ระบาดอยู๋ หลังจากนั้นคุณพยาบาลมาเรียกตัวจะเอาหนูไปดมยา หนูร้องไห้โวยวายอีกครั้งด้วยความตกใจ ไม่ยอมให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้น จนแม่หวันต้องบอกพยาบาลว่า ขอเป็นผู้ทำให้ลูกด้วยตัวเอง แล้วแม่ก็เชิญพยาบาลออกจากห้องไป หนูถึงสงบลงบ้าง และยอมให้ความร่วมมือกับแม่หวันและอาม่าในที่สุด ผลออกมาหนูติดเชื้อ RSV จริงๆ

โดนอลแมะ

วันนี้ (August 13, 2011) แม่หวันใส่เสื้อ It's Me สีส้ม หนูกอดแม่หวัน อยู่ๆ ก็พูดว่า แม่ เนี่ย มันเหมือน โดนอลแมะ เลย แม่ก็งงๆ ไม่ได้คิดอะไร ถามหนูว่าโดนอลแมะ อะไรอะลูก ลูกวาบอกว่าก็ที่เราไปกินไอติมโคนตรงหน้าต่างงายยยยยยย แม่หวันเลยถึงบางอ้อ ร้องอ๋อขึ้นมา พร้อมๆกับที่ลูกบอกว่า แมคโดนอล ไงแม่ เก่งจริงลูกแม่หวัน นี่เป็นอีกเหตุการณ์ของความช่างสังเกตของหนูจ้ะ

ป.ล. เราสองแม่ลูก มักจะไป แมคโดนัล เพื่อซื้อไอศครีม โคน ตรงหน้าต่าง (หนูเป็นคนเรียกแบบนี้เอง เวลาที่หนูอยากกิน หนูจะอธิบายว่า เวลาเราขับรถไป แล้วเค้าก็เอาให้ที่หน้าต่างไงแม่) หลังเลิกเรียนเสมอๆ จ้ะ

วะวาครบสองขวบสี่เดือน

ฉลองวันแม่บวกกับฉลองสองขวบสี่เดือนด้วยการที่ตัวร้อน ให้แม่อดหลับอดนอน คอยเฝ้าแต่เช็ดตัว น้องวาของแม่หวันโตขึ้นมาก รู้เรื่องไปซะทุกอย่าง การพูดการจาบางอย่างเหมือนผู้ใหญ่เชียว อาม่าสวนผักมักพูดเสมอๆในวัยนี้ของหนูว่า หนูฉลาดเกินตัว เก่ง แม่ก็แอบยิ้มอยู่ในใจ ปัญหาคือว่า แม่หวันจะทำอย่างไรให้คงศักยภาพ และส่งเสริมให้มันดียิ่งๆขึ้น คงต้องหวังที่ตัวป๊าอะค่ะ ลำพังแม่คงลำบาก เพราะแม่หวันเป็นคนใจร้อน ต้องอาศัยป๊าคอยเตือนสติ

หนูพับผ้าได้เก่งขึ้น จัดชุดเตรียมไปโรงเรียน
เมื่อวานลูกบอกแม่หวันว่า แม่ หนูโตแล้ว หนูก็ไม่กลังมอ มอแล้ว (วัว) ก่อนหน้านี้หนูกลัวเสียงมอ มอ มากๆ ได้ยินเป็นไม่ได้ร้องไห้โวยวาย หนูไม่เอา จนแม่หวันต้องเอาเสียงมอ มอ จำลอง ไปเก็บไว้ที่นอกห้อง โกเพชรคงเสียดาย เอาไปเก็บไว้ในห้องนอน ก็โกเพชรเป็นคนซื้อมาให้หนูจากสวิส
หนูเริ่มรู้เรื่องวัน ในหนึ่งอาทิตย์
หนูจะทำอะไรด้วยตัวเอง บอกแม่หวันเสมอๆ ว่า แม่หนูทำได้ ถึงกับละเมอตอนกลางคืน ว่าหนูทำเองได้
หนูรู้จักที่จะถามแม่หวันว่า แม่อยู่กับหนูมีความสุขมั้ย เวลาที่แม่หวันไปรับหนูตอนเลิกเรียน
หนูเข้าใจในสิ่งที่ป๊าม้าคุยกัน พยายามมีส่วนร่วม
หนูชอบแอบเอายาดมแม่หวันไปดม
หนูชอบแอบเอาลิปมัน ดินสอเขียนคิ้ว แม่ไปเล่น จนแม่หวันต้องซื้อราคาถูกๆมาให้เป็นของส่วนตัวของลูก

เวลาหนูไม่สบาย แม่จะพาไปหาหมอ หนูจะร้องไม่ยอมออกจากบ้าน

วะวาสวย

ทำอะไรอยู่เพลินๆ หันมาอีกที ตก กา จาย ปล่อยเจ้าตัวเล็กไว้กับป๊า ไหงกลายเป็นว่าลูกแม่หวันมีสี่คิ้ว หน้าขาวว่อก สวยจังลูกแม่หวันเนี่ย แต่เกินไปอ๊ะป่าวหวา

กิจกรรมวันแม่

กิจกรรมวันแม่ ครั้งหนึ่งในชีวิต

11 สิงหาคม 2554

แม่หวันมีโอกาสได้ไปร่วมกิจกรรมวันแม่กับลูกวาที่จิตตเมตต์เป็นครั้งแรก ตื่นเต้นเล็กน้อยทั้งๆที่ไปร่วมงานกับแม่อุ๊แม่ของน้องไอญ่า แม่ป้อม (คิดว่าจำไม่ผิดนะคะ) แม่ของน้องนานะ และแม่อ้อ แม่ของน้องกรค่ะ

แม่อุ๊ทำกิจกรรมโดยเอากระดาษพิมพ์คำกลอนเกี่ยวกับแม่ ความคร่าวๆว่า เวลาแม่แก่เฒ่าให้เจ้ามองย้อนกลับไปดูเวลาที่เจ้ายังเล็ก แม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไร และเมื่อเจ้าเติบใหญ่ เจ้าจะดูแลแม่ยังไง มีโอกาสได้อ่านเพียงลำพังยามดึก นึกเห็นภาพแล้วแม่น้ำตาไหล เราทำเป็นเหมือนพระบรมราชโองการ โดยเหนือข้อความให้เด็กๆขีดเขียน ระบายสี วาดภาพ  หรือจะประทับฝ่ามือลงในพระบรมราชโองการก็ได้ค่ะ ม้วนที่บริเวณหัวและที่ปลายกระดาษด้วยไม้ แล้วเอาริบบิ้นสีทองมาผูกที่ตรงปลายไม้ ไว้สำหรับแขวน เสร็จแล้วผูกด้วยริบบิ้นสีทองให้เป็นโบว์อีกครั้ง เป็นอันเรียบร้อย พร้อมที่จะให้หนูน้อยแต่ละคน นำกลับไปเป็นของขวัญให้คุณแม่ค่ะ ขอบคุณแม่อุ๊ที่เปิดโอกาสชักชวนให้ไปร่วมงานวันแม่นะคะ ดีใจที่เห็นเด็กๆมีความสุข เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ฟังเด็กๆร้องเพลงเกี่ยวกับแม่ในวันนั้น 

แม่หวันนำวิตามินซีไปแจกให้เด็กๆเป็นรางวัลสำหรับคนเก่งด้วยนะคะ ท้ายสุดคุณครูให้เด็กๆยืนเข้าแถวรับวิตามินซีจากแม่หวัน และรับ STICKER จากแม่อ้อแม่ของน้องกร ไม่น่าเชื่อว่าเด็กๆจะชอบวิตามินซีและ STICKERกัน แบบตั้งหน้าตั้งตารอเลยนะคะ แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เย็นนี้แปลกกว่าทุกๆวัน ลูกว่าของแม่ลงมาเล่นที่บ่อทราย ตักทรายเพลิน ไม่สนใจคุณแม่ เล่นแบบสบายใจว่าแม่หนูอยู่ใกล้ๆ แม่จะทำอะไรก็ได้ ที่สายตาหนูยังคงมองเห็นคุณแม่ ชวนกลับบ้านก็ไม่กลับ วันนี้เราแม่ลูกพลาดโอกาสที่เราจะชวนเด็กๆปลูกผักไฮโดรโปนิกส์กันนะลูก แต่ไม่เป็นไรโอกาสหน้าก็ได้ ดีเหมือนกัน ถ้าได้มีโอกาสคงตื่นเต้นน่าดูเชียว แม่หวันรักลูกค่ะ

ฉลองวันเกิดแม่หวัน

วันนี้วันเกิดแม่หวัน ได้คำอวยพรจากลูกสาวสุดเลิฟแต่เช้า Happy Birthday to เต้า Happy birth...day Happy birth...day Happy birthday to เต้า ฉุก ฉัน วันเกิดค่าาาาา แม่หวัน ขอให้แม่หวันมีความฉุก มากๆ ฮิฮิ ภูมิใจจัง

วันเกิดปีนี้เรามาเที่ยวระยอง พักกันที่ KANTARY จากที่เราไม่มีที่พัก จนเราได้ที่พักวันที่เราเดินทาง Confirmed ตอนบ่ายโมงแล้ว ตามทฤษฎีที่ป๊าเค้าบอกถ้าเราไม่คาดหวัง มุ่งหวัง เดี๋ยวเราก็ได้ แล้วเราก็ได้จริงๆ แถมยังได้ห้องที่สุดยอดมากๆ 1015 - Front Seaview ราคาก็ถูก เพราะป๊า print out weekend voucher มาเผื่อไว้ จากราคาสามพัน เหลือ 2,200 คุณพลับพลึงเค้าคงหาห้องที่ดีที่สุดให้เรา ในฐานะที่เรามาฉลองวันเกิดมั้งคะ

เรียนรู้ใหม่ๆ

เมื่อวานหลังกลับจากโรงเรียน น้องวาร้องเพลงใหม่อีกแล้วค่ะ ฝนเอยทำไมจึงตก แล้วก็บอกป๊าม้าว่าวันนี้วันอังคารนะ วันพุธ แล้วก็วันศุกร์ แล้วหยุด สองวัน วันนี้มี่ถามครูป๊อกว่าหนูเป็นไงบ้าง ครูป๊อกบอกว่าให้มี่สบายใจ เพราะหนูร้องแค่ข้างล่างจริงๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ไม่มีอะไร วันนี้ครูป๊อกเห็นน้าสาวแอบดูอยู่ค่ะ อยากให้คุณแม่เห็นบ้าง น้องส่ายน่ารักมาก เอวแทบละหลุดแล้วค่ะคุณแม่ มี่ถามว่ามีสอนเพลงใหม่มั้ยคะ ฝนเอยทำไมจึงตก วันจันทร์ อังคาร พวกนี้ ครูป๊อกบอกว่ามีค่ะ ไม่เสียหลายเลยนะคะที่ส่งหนูไปโรงเรียน ถึงแม้จะเครียดเวลาเช้าๆที่ลูกร้องไห้ อย่างเมื่อเช้าหนูก็ร้องแทบบ้านจะแตก ที่ชายแดนส่งตัวเข้าเรียน ฮิฮิ